Z dawien dawna

veld

Poczekał aż stajenny przyprowadzi mu Ilie. Uśmiechnął się zdawkowo widząc jak ten usiłował pogryźć chłopaka po drodze, prawie prawie mu się udało.
Skinął na dziewczynę i wciąż z trudem choć zdaje się lepiej niż ostatnio wdrapał się na konia.
-No to w drogę.
Gdy Maria również była już konno poprowadził ich do wyjścia z osady, znał drogę najwyraźniej, zaraz za bramą nieco popędził Ilie kierując się na pierwszy rzut oka w gęstwinę. Okazało się jednak że wśród krzewów wije się wydeptana ścieżka.

Shima

-oby była warta tej drogi.
Mruknęła do siebie gdy wyjechali już na ścieżkę.
-Vaja, o czym mówił ten karczmarz, co tam na nas czeka?
Spytała głośniej, wbijając spojrzenie w plecy człowieka.

veld

roześmiał się odciągając dłonią gałąź jaka zwisała na wysokości jego twarzy.
-Takie tam licho, ludzie zawsze bali się tego czego nie rozumieli. Nie zauważyłaś jak się zachowywali jak mówili o znachorce? To wiedźma, nie mniej nie więcej.
Spojrzał wyraźnie rozbawiony na towarzyszkę.
-To zawsze dylemat, z jednej strony boją się jej, z drugiej jest niezwykle przydatna, ale i tak w każdej chwili chwycić mogą za broń i pognać ją ubić.. o ile zdołają.

Shima

-Rozumiem.. Wydaje mi się, że znałam kiedyś jedną wiedźmę. Nie zawsze są złe.
Schyliła głowę przed tą samą gałęzią.
-Na pewno Ci pomoże. Skoro bywałeś tu wcześniej, pewno ją znasz.
Chwyciła wodze w jedną dłoń po czym obróciła się lekko w siodle, zerknęła za siebie.

veld

-To nie tak, że są złe czy dobre
schylił się pod większym konarem nie przerywając w ogóle wykładu.
-Czy wilk jest zły bo zabija sarnę by się posilić? Dla Sarny to złe, ale dla szczeniąt wilka to znaczy życie. Czy rzeka jest zła gdy wyleje niszcząc pola? Jednocześnie wszakże nanosi żyzny muł z wyższych partii dzięki któremu wszystko będzie później lepiej rosło. Wiedźmy reprezentując siły natury, ona nie jest zła ani dobra, po prostu jest. I nie Mario, nie znam jej, ale to w niczym nie przeszkadza.
Drzewa w koło nich nagle się urwały i wyjechali na niewielką ni to polane ni wyrwę w ziemi. Nad dość sporym zarośniętym lejem stał powykręcany dąb, martwy już, straszył gołymi konarami i gałęziami wygiętymi pod wszelkimi kątami.
-No i uroczysko, wiesz, z tym drzewem związana jest ciekawa legenda, ale to innym razem..
Wskazał dłonią na chatę, a dokładniej walącą się ruderę jaka dziwnym trafem wciąż trzymała się w całości, możliwe, że za sprawą powoju jaki porastał ją cały.

Shima

-Wygląda okropnie..
Mruknęła cicho i zrównała konia z Ilią, rozejrzawszy się po okolicy, wzrok ostatecznie utkwiła w chacie. Koń dziewczyny, wyraźnie zaniepokojony, mocno zarzucił łbem i zmłócił kopytem parę kamieni.
-Myślisz, że Ci pomoże?
Zerknęła przelotnie na towarzysza czekając spokojnie na jego znak do zejścia.

veld

-jak chcesz poczekaj.
Zszedł z konia i skierował się w stronę chaty. Dokładnie w tym momencie, jakby już wiedziała o ich obecności i celu w progu pojawiła się kobieta. Nie była brzydka, ba, wręcz przeciwnie, zgrabna sylwetka, długie rude włosy, jędrny biust, do tego lekko prześwitująca choć prosta sukienka. bez słowa przepuściła Vaje do środka i spojrzała na Marie uśmiechając się szeroko.

Shima

Otworzyła usta na jej widok, prędko jednak je zamknęła, spojrzała na odchodzącego mężczyznę, potem znów na kobietę i mruknęła cichutko.
-Zostanę..
Skinęła delikatnie głową w geście powitalnym.

veld

Kobieta roześmiała się, miała naprawdę miły dla ucha mocno kokieteryjny śmiech.
Skinęła Marii głową i zniknęła w środku chaty. Minęła dość dłuższa chwila. Z budynku nagle zaczęły wydobywać się kłęby zielonkawego domu i słodkawym, mdłym zapachu. W pewnym momencie do domu dołączył krzyk Vajii. Sam krzyk był przyduszony jakby właściciel zaciskał zęby z całej siły, urwał się, tak samo nagle jak się rozpoczął.

Shima

Zmarszczyła brwi walcząc z natarczywymi myślami. Krowa postawiła uszy nasłuchując. Maria uspokoiła ją krótkimi klepnięciami po szyi, zeszła powoli na ziemię i ostrożnie zaczęła zbliżać się do chatki. Co też ona robi biednemu Vaji, Katuje go, z pewnością katuje. Zajrzała powoli do środka.

veld

Wnętrze chatki przepełnione było dymem, w zasadzie widać było tylko poszczególne kawałki ciała wyłaniające się z duszących kłębów. W pewnym momencie Vaja wyłonił się z wnętrza. Był blady, zmęczony. ale co dziwnego na gołej klacie widniały tylko trzy podłużne białe blizny. Szlachcic oparł się o ściankę chaty i opadł powoli na ziemie.

Shima

Widząc Vaje, wskoczyła do pomieszczenia, nie dostrzegła w pierwszej chwili jego blizn.
-Vaja?..
Kucnęła obok kładąc dłoń na jego ramieniu. Wzrokiem zaczęła szukać kobiety.
-Pani?..

veld

kobieto poda la Marii kubek pełen mętnego płynu.
-Niech to wypije, przyśpieszenie naturalnej regeneracji ciała męczy straszliwie.
Uśmiechnęła się życzliwie i odeszła nieco na bok, zaczęła kawałkiem jakiegoś materiału rozganiać dym marudząc przy tym cicho.

Shima

-Czyli już po wszystkim?
Spojrzała na jego tors zamyślając się na parę chwil.
-Jak mogę się pani odwdzięczyć? Kiedy on dojdzie do siebie.

veld

-Po co? dług spłacony... choć możę poproszę go jak wydobrzeje o.. drobną przysługę
Roześmiała się wypychając lekko Marie za drzwi
-jest silny, szybko dojdzie do siebie